Cece Manzano aka koikill (SV)
Cece Manzano (Koikill) is a Multimedia Designer and VJ from El Salvador. Her areas of expertise include multimedia installations and motion design. She has worked in animation, graphic design, 3D modeling, and video editing in commercial and cultural fields. Her current focus is on discovering and growing connections between live and virtual audiovisual practices, particularly in live music performances. "Here & Elsewhere" is her first collaborative curatorial project in which she acts as an artist-curator. She has collaborated with the visual teams for several electronic music and media art festivals. The festivals include Consecuencia Sound Fest in 2019 (VJ), Voltaje - Salón de Arte y Tecnología in 2022 (graphic design) and (Dis)Connect Festival Łódź (communications, design and curation).
Portales
2022-2023 / Livestream Intervention
ARTWORK DESCRIPTION
Portales consists of a video installation and livestream intervention that incorporates real-time surveillance cameras from two of the cities I have lived in: San Salvador, my hometown, and Łódź, my temporary city.
A text is displayed in the form of subtitles. The text poetically describes my experience related to migrating, and the fear that the adapting process provokes; a process in which the unknown replaces the memories of the familiar.I seek a neutral space between the unknown and the familiar, a void where the two conflicting notions can be reconciled.
The idea originates from my experience of living between four cities in two years. It derives from my experience of feeling surveilled, both by the city's inhabitants and by legal protocols. At the same time, I observe myself in the temporary society I inhabit in an attempt to fit in. Special thanks to @r3d.prproj for motivating me to realize this project.
2022-2023 / Livestream Intervention
ARTWORK DESCRIPTION
Portales consists of a video installation and livestream intervention that incorporates real-time surveillance cameras from two of the cities I have lived in: San Salvador, my hometown, and Łódź, my temporary city.
A text is displayed in the form of subtitles. The text poetically describes my experience related to migrating, and the fear that the adapting process provokes; a process in which the unknown replaces the memories of the familiar.I seek a neutral space between the unknown and the familiar, a void where the two conflicting notions can be reconciled.
The idea originates from my experience of living between four cities in two years. It derives from my experience of feeling surveilled, both by the city's inhabitants and by legal protocols. At the same time, I observe myself in the temporary society I inhabit in an attempt to fit in. Special thanks to @r3d.prproj for motivating me to realize this project.
Portales
2023
Livestream Intervention
Portales
2023
Livestream Intervention
Portales
2023
Livestream Intervention
Portales, Cece Manzano (koikill) 2022
(ES)
La última hoja del otoño se desprendió en mi sueño, el único lugar donde fuimos eternos. Mis memorias se mezclan entre las hojas secas del suelo y me dejan desnuda como esqueleto de un árbol en invierno.
Tengo frío y mucho miedo. Tengo miedo de escuchar las campanas que anuncian la amnesia del tiempo que pasa. No quiero olvidar mis canciones favoritas. No quiero olvidar sus besos. Tampoco quiero olvidar la transición azul, violeta y naranja que iluminan el cielo exactamente entre cinco y media y seis de la tarde entre septiembre y enero de cada año. Si soy honesta, el viento se siente distinto si no es en octubre.
Quiero construir un portal entre tu vidrio y el mío. Un punto de encuentro perdido en el vacío. Pues soy la observada y la que observa. Desde mi refugio vigilo los pasos que damos y las palabras que no comprendo. Soy la espía de los secretos guardados en las esquinas. Déjame entrar, estoy tocando tu pantalla.
(ENG)
The last leaf of autumn fell off in my dream. That was the only place where we were eternal. My memories entangle among the dry leaves on the ground and leave me bare like a skeleton of a tree in winter.
I am cold and afraid. I am afraid to hear the bells that announce the amnesia of passing time. I don't want to forget my favorite songs. I don't want to forget your kisses. I don’t I want to forget the blue, violet and orange transitions that illuminate the sky exactly between five-thirty and six during the evening between September and January every year. Honestly, the wind feels different if we’re not in October.
I want to build a portal between your glass and mine. A meeting point lost in the void. I am the observed and the one who observes. Spy of the secrets kept your the corners. From my shelter I watch the words I do not understand. Let me in, I'm knocking your screen.
(PL)
W moim śnie odpadł ostatni liść jesieni. To było jedyne miejsce, gdzie byliśmy wieczni. Moje wspomnienia plączą się wśród suchych liści na ziemi i pozostawiają mnie nagą jak szkielet drzewa w zimie.
Jest mi zimno i boję się. Boję się usłyszeć dzwony, które obwieszczają amnezję upływającego czasu. Nie chcę zapomnieć swoich ulubionych piosenek. Nie chcę zapomnieć Twoich pocałunków. Nie chcę zapomnieć niebieskich, fioletowych i pomarańczowych przejść, które rozświetlają niebo dokładnie między piątą trzydzieści a szóstą wieczorem między wrześniem a styczniem każdego roku. Szczerze mówiąc, wiatr czuje się inaczej, jeśli nie jesteśmy w październiku.
Chcę zbudować portal między twoim szkłem a moim. Punkt spotkania zagubiony w pustce. Jestem obserwowanym i tym, który obserwuje. Szpiegiem tajemnic przechowywanych w twoich zakamarkach. Z mojego schronu obserwuję słowa, których nie rozumiem. Wpuść mnie, pukam w twój ekran.
(ES)
La última hoja del otoño se desprendió en mi sueño, el único lugar donde fuimos eternos. Mis memorias se mezclan entre las hojas secas del suelo y me dejan desnuda como esqueleto de un árbol en invierno.
Tengo frío y mucho miedo. Tengo miedo de escuchar las campanas que anuncian la amnesia del tiempo que pasa. No quiero olvidar mis canciones favoritas. No quiero olvidar sus besos. Tampoco quiero olvidar la transición azul, violeta y naranja que iluminan el cielo exactamente entre cinco y media y seis de la tarde entre septiembre y enero de cada año. Si soy honesta, el viento se siente distinto si no es en octubre.
Quiero construir un portal entre tu vidrio y el mío. Un punto de encuentro perdido en el vacío. Pues soy la observada y la que observa. Desde mi refugio vigilo los pasos que damos y las palabras que no comprendo. Soy la espía de los secretos guardados en las esquinas. Déjame entrar, estoy tocando tu pantalla.
(ENG)
The last leaf of autumn fell off in my dream. That was the only place where we were eternal. My memories entangle among the dry leaves on the ground and leave me bare like a skeleton of a tree in winter.
I am cold and afraid. I am afraid to hear the bells that announce the amnesia of passing time. I don't want to forget my favorite songs. I don't want to forget your kisses. I don’t I want to forget the blue, violet and orange transitions that illuminate the sky exactly between five-thirty and six during the evening between September and January every year. Honestly, the wind feels different if we’re not in October.
I want to build a portal between your glass and mine. A meeting point lost in the void. I am the observed and the one who observes. Spy of the secrets kept your the corners. From my shelter I watch the words I do not understand. Let me in, I'm knocking your screen.
(PL)
W moim śnie odpadł ostatni liść jesieni. To było jedyne miejsce, gdzie byliśmy wieczni. Moje wspomnienia plączą się wśród suchych liści na ziemi i pozostawiają mnie nagą jak szkielet drzewa w zimie.
Jest mi zimno i boję się. Boję się usłyszeć dzwony, które obwieszczają amnezję upływającego czasu. Nie chcę zapomnieć swoich ulubionych piosenek. Nie chcę zapomnieć Twoich pocałunków. Nie chcę zapomnieć niebieskich, fioletowych i pomarańczowych przejść, które rozświetlają niebo dokładnie między piątą trzydzieści a szóstą wieczorem między wrześniem a styczniem każdego roku. Szczerze mówiąc, wiatr czuje się inaczej, jeśli nie jesteśmy w październiku.
Chcę zbudować portal między twoim szkłem a moim. Punkt spotkania zagubiony w pustce. Jestem obserwowanym i tym, który obserwuje. Szpiegiem tajemnic przechowywanych w twoich zakamarkach. Z mojego schronu obserwuję słowa, których nie rozumiem. Wpuść mnie, pukam w twój ekran.
